Weg van de Hors Texel

Mijn wandeling voor deze middag begint vanaf de parkeerplaats Mokweg. Ik loop een klein stukje over het smalle pad en wandel naar het uitkijkpunt De Horsmeertjes. Vanaf hier heb ik een schitterend uitzicht over de Mokbaai, de Horsmeertjes en de Joost Dourlein kazerne. Ik ben niet de enige op het uitzichtpunt. Er is ook een groepje vogelaars. Op zich is dat niet zo vreemd, want met name de kwelders in de Mokbaai vormen een belangrijke hoogwatervluchtplaats voor wadvogels.

Ik loop hetzelfde pad weer terug en begin nu aan de route. Het pad wordt steeds smaller en ik word helemaal omsloten door dichte duinbegroeiing van onder andere duindoorn en andere voor mij onbekende planten. Veel planten staan al volop in knop. Ik ben nieuwsgierig hoe dit er over een aantal weken uit zal zien, vast schitterend. Ik wandel om een van de twee Horsmeertjes en kom vervolgens uit op de Hors. Hier heb ik nog steeds zicht op Den Helder. Ik begin aan de kilometerslange tocht over de immense zandplaat, met zijn woestijnachtig karakter.

de Hors
Dit natuurgebied vindt zijn oorsprong in 1749, toen zandplaat de Hors zich bij het eiland voegde. Met het door de zee opgeworpen zand ontstaan duintjes. Zodra de zandheuveltjes hoog genoeg zijn en boven water uitsteken, raken ze begroeid met planten die goed bestand zijn tegen zout en wind. Eerst groeit er gras dat zand vangt, zodat er miniduintjes ontstaan. Als er regenwater in vastgehouden kan worden, gaat er helmgras groeien. Zo blijft er nog meer zand ‘hangen’ en kunnen zich duinenrijen vormen. De Hors is het enige gebied op Texel waar nieuwe duinen ontstaan.

Uiteindelijk beland ik op het punt dat ik Den Helder niet meer zie liggen. Voor mij zie ik alleen maar zand en zee. Het is heerlijk rustig op het strand, geen hond (en mens) te bekennen, de vele meeuwen uitgezonderd. Ik voel mij klein en nietig in dit immens landschap dat enkel bestaat uit strand en duinen. Maar als ik goed kijk is het niet alleen maar zand wat op het strand ligt. Doordat wind en water vrij spel hebben op de kale vlakte van de Hors, ontstaan prachtige reliëfs in het zand. Hierdoor ontstaan verschillende tekeningen of kleine sprietjes de rechtop staan. Keer op keer sta ik mij te verwonderen.

Kunstwerken op de Hors

Hier en daar ontmoet ik een rood-zwarte paal in het zand, of een metalen stelling wat ooit zal hebben gediend als informatiebord. Het lijkt nu op een verlaten kunstwerk op het immense strand. De oude netten die onder aan een paal hangen geven het wat kleur. Het laatste stuk naar het ‘kunstwerk’ was zwaar, ik zakte bij elke stap een eindje weg in het zand. Ik neem hier een welverdiende pauze en geniet van de pracht van moeder natuur. Het enige geluid dat ik hoor is het ruisen van de golven en het geschreeuw van de meeuwen.

Duinpan

Na de korte pauze loop ik nog een klein stukje verder over het strand en kan ik bij paal 8 het duinengebied weer in. Deze paal is niet makkelijk te vinden. Ik begin aan de steile klim naar boven en ben verrast wat ik daar aantref. Een enorm diepe ‘duinpan’ in het zeer zachte duinzand. Ik probeer over het smalle pad te lopen, maar merk al snel dat dat te gevaarlijk wordt. Ook is er een mogelijkheid om beneden het pad te vervolgen, maar ik besluit bovenlangs te blijven wandelen. Als ik naar beneden kijk, ontdek ik een markeringspaaltje dat bijna volledig is verdwenen onder het stuifzand. Slechts het gele kopje komt er nog net boven uit. Wat een uniek natuurspektakel.

Ik kom weer op het wandelpad en vervolg mijn route naar beneden. Het pad kronkelt verder door allerlei struiken, zo ook weer de duindoorn. Naast het pad is het nat, her en der zijn grote plassen.

Het begint te miezelen en ik besluit om mijn poncho aan te trekken. Ik kom nog steeds niemand tegen en ‘schrik’ dan ook als een jongeman mij tegemoet loopt. Ik vermoed dat ik in de buurt van de parkeerplaats ben, want kort daarna zie ik een groepje vrouwen wandelen. En inderdaad, ik ben weer op het pad naar het uitzichtpunt. Nog een paar meters en de auto komt in zicht. Mijn eerste wandeling van deze korte Texel vakantie zit erop!

Een schitterende strandwandeling over de grote zandplaat de Hors, met meertjes, duinen en duinpannen. Puur natuur! Ik geef de wandeling:

ALLE FOTO’S