de Slufter en de Muy Texel
Afwisselende wandelroute van 14 km door de Slufter met strand, duinen, een groene vallei en prachtige uitzichten.
Camping Kogerstrand
We beginnen vanaf de parkeerplaats bij camping Kogerstrand, een unieke duincamping dichtbij het strand. Hier is voldoende ruimte en heb je geen parkeervignet nodig. De eerste kilometer gaat over de camping. Het is rustig op de camping en tussen de caravans door spotten we in de duinen een aantal fazanten.
Uitkijkduin Bertusnol
De Bertusnol, één van de hoogste duinen van Texel, is genoemd naar de Muy-bewaker Bertus Eelman. Een steile trap van 81 treden brengt ons naar boven, vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over onder andere het natuurgebied de Muy en in de verte zien we de rode vuurtoren Eierland. Er staat een stevige koude wind en we besluiten om weer naar beneden te gaan en de route te vervolgen richting het strand.
De Slufter Texel
Op het strand liggen dikke lagen schuim, afkomstig van de schuimalg. Kilometers dwalen we over het strand en genieten van het geluid van de golven, het weidse uitzicht en het schouwspel van schitterende Hollandse luchten. In de verte zien we de opening van de Slufter, het bekendste natuurgebied van Texel. Het is een bijzonder fenomeen, een grotendeels door duinen omsloten strandvlakte die in open verbinding staat met de Noordzee, waardoor een kwelderlandschap is ontstaan, vol kreken en geulen.
Ontstaan van de Slufter
De Slufter is door mensen ontstaan. In de vijftiende eeuw lag er tussen Texel en Eierland een grote zandvlakte. In 1629 werd daar een stuifdijk gebouwd, de Zanddijk. Daarna groeide het gebied ten westen van deze stuifdijk meer en meer aan. In 1855 werd ongeveer anderhalve kilometer westelijk van de Zanddijk een nieuwe stuifdijk aangelegd, de Lange Dam. Helaas voor de Texelaars hield die stuifdijk niet lang stand. In een hevige storm brak de Lange Dam in 1858 op drie plaatsen door. Er ontstonden diepe geulen waardoor zeewater de achterliggende strandvlakte kon binnenstromen. Deze geulen werden de Grote Slufter, de Kleine Slufter en de Muy genoemd. Het is gelukt om de Grote Slufter en de Muy definitief te sluiten. Maar ja, de Kleine Slufter werd steeds groter en bleek moeilijk te dichten. Even is hij in 1902 en 1910 afgesloten geweest, maar nieuwe doorbraken maakten altijd weer een opening naar zee. In 1925 is het voor het laatst geprobeerd. Natuurbeschermers hebben ervoor gezorgd dat het daarna een natuurgebied werd.
Vallei van de Slufter
Uiteindelijk komen we bij de ingang van de geul en wandelen de Slufter binnen. We zoeken bij het begin van de geul een plekje op uit de wind is en nemen onze lunchpauze. Na de uitgebreide pauze kan de verwondering echt beginnen. Het is eb en het pad door de Sluftervallei is zeer goed begaanbaar, maar het kan hier door de steeds wisselende waterstand ook drassig zijn of zelfs onder water staan. Vandaag zit alles mee. Het water aan het begin van de brede geul verspreidt zich in kleine smalle geultjes. We lopen langs een ervan richting het uitzichtpunt. Deze geul kronkelt tussen twee hoge ‘duinmuren’ voort, waardoor je niet ziet waarheen. Bij iedere bocht is het zicht anders. Vanaf het uitzichtpunt hebben we een schitterend zicht over de vlakte onder ons en vooral op de opening in de duinenrand.
De Muy
Weer beneden wandelen we verder richting de Muy. De Muy is compleet anders dan de Slufter, maar niet minder mooi. Het begin is ruig en wild, met dichte begroeiing. Nadat Staatsbosbeheer in 1908 stopte met de ontginning, heeft zich in de natte vallei een vrijwel ontoegankelijk moerasbos ontwikkeld, een Texelse jungle.
De Muy
De Muy is een jong duingebied waar de invloed van het zoute water verdwenen is. Een dijkje scheidt het gebied van de zoute Sluftervallei. Er werden later nieuwe stuifdijken op het strand aangelegd. Hierdoor steeg het grondwater en ontstond de Muyplas. In de Muy zijn bijzonder fraaie duinen te vinden met zeer steile hellingen. Het gebied is beroemd om zijn lepellaarskolonie en bijzondere vegetatie, zoals de verschillende soorten orchideeën die er groeien
Het Oorlogsschip
Maar naarmate wij verder lopen, wordt het gebied opener. Er loopt een grote kudde Galloways te grazen, waarvan een aantal midden op het wandelpad ‘De Slag door de Nederlanden’. Ik ben nooit een held geweest met grote grazers, maar ik durf er tussendoor te lopen. Uiteraard met gepaste afstand. Voor het bosje Het Oorlogsschip steken we via stapstenen de kreek over. Het oorlogsschip is een laag duin op de vlakte. Door de bootvorm kregen de duintjes in de volksmond de naam “het Oorlogsschip”. Het bankje aan de overkant is nog vrij en we besluiten een korte tweede pauze te nemen.
Schapenboet
Van hier is het nog een klein stukje tot de uitgang van De Muy. Vlak na het wildrooster staat een grote prachtig gerestaureerde schapenboet, de boet van Hopman. Het is nu een populaire trouwlocatie.
Schapenboet
Een boet is een Westfriese benaming voor schuur. Op Texel diende de schuur voor hooi en voer voor de schapen. Vrijwel alle schapenboeten op Texel staan met de platte kant naar het noordoosten, omdat de wind op Texel voornamelijk uit het zuidwesten waait. Het dak van de schapenboet is bedekt met riet of dakpannen en hebben relatief lage muren en kleine raampjes. Het wordt daarom ook wel een schapenboet genoemd. Schapen stonden echter nooit zelf in een boet, daar was de schuur te klein voor.
Na de Muy is het nog een stuk door het bos en dan zijn we weer terug bij de de parkeerplaats.
Een schitterende wandelroute waar het ieder minuut genieten is. Van de duinen, de ruisende golven, mooie vergezichten, de Muy. Maar bovenal van het magische natuurverschijnsel van de Slufter. Ik geef de wandeling:
| PRAKTISCHE INFO |
| Afstand 14 km Startpunt P-plaats camping Kogerstrand Badweg 33 De Koog Honden Aangelijnd toegestaan Horeca Strandtenten; Café-restaurant De Slufter; genoeg horeca in De Koog Toegankelijkheid Ondergrond kan nat zijn. Er lopen Galloway runderen in De Muy. Bron Weg van Wandelen Mijn waardering |
| LINKS |
| Gebied Nationaal Park Duinen van Texel |
ALLE FOTO’S
