Weg van Zeijen

Afwisselende wandelroute rondom het karakteristieke brinkdorp Zeijen, langs essen, houtwallen, een wiek, veentjes en door een oud strubbenbos.

Net als ik aankom bij de brink in Zeijen, begint het heel hard te regenen. Na een half uur wordt het minder en kan ik met de wandeling beginnen, die bestaat uit 2 lussen. Ik begin eerst met de korte.

Zeijen

Zeijen is niet zo groot en ik ben al vrij snel op de ‘vlakte’. De route gaat in het begin over een eeuwenoud kerkpad, een ontzettend leuk paadje door struikgewassen met hier en daar mooie doorkijkjes. Het kerkpad verbond Zeijen met het kerkdorp Vries. De bewoners van Zeijen liepen via dit pad naar de kerk of de markt.

Meestersveen

Na het kerkpad volgt al vrij snel het Meestersveen, een groot ven met een prachtige tjasker. Ik word begroet door een koor van kwakende kikkers.

Tjaskers
De tjaskers werden vroeger gebruikt om in de zomermaanden veen droog te houden, zodat er turf kon worden gestoken. ’s Winters worden ze binnengehaald. De tjasker in het Meestersveen heeft voor 1940 in Amen gestaan en is in de jaren ’80 van de 20ste eeuw in een boerenschuur in Rolde ‘ontdekt’. Na restauratie is de molen hier in 1983 geplaatst. De tjasker bij het Meestersveen is een van de weinigen die op de Rijksmonumentenlijst staat.

Het is druk, de populaire Veentjesroute gaat hier langs. Terug bij de brink ga ik naar het westen van Zeijen. Aan de rand van het dorp staan twee oude rietgedekte boerderijen. Een smal idyllisch steegje brengt mij naar de Zeijerwiek.

Zeijerwiek

Wat mij opvalt bij de Zeijerwiek zijn de vele ontluikende krulvarens en de gele lis in het heldere water. Samen met het frisgroen blad van de vele eiken die langs de rand van de wiek staan is het een mooi plaatje.

Zeijerwiek
De wiek is een restant van een voormalig scheepvaartverbinding met de Drentse Hoofdvaart. Tot begin jaren vijftig voeren hier nog schepen.

Landgoed Veenbroeken

De paden zijn hier erg modderig, maar er zijn mooie doorkijkjes. Verscholen tussen de bomen ligt een plas, erg moerassig. Het lijkt alsof het laatste stuk van het brede pad is afgegraven, aan weerskanten is een smalle geul gemaakt. Ik ‘modder’ stug door en na het struikgewas is een weiland met een kudde lakenvelders, een runderras dat vooral herkenbaar is aan de witte band tussen de voor- en achterpoten om de borst en rug van een verder zwart of rood dier. Een koe komt op mij af draven. Voor mij blijft ze stilstaan en begint enthousiast te loeien. Een houten vlonder brengt mij terug op het ‘hoofdpad’ langs de Zeijerwiek

Routeverkorting

Het gedeelte door het nieuwe landgoed kun je overslaan. Je gaat dan bij Landgoed Veenbroeken niet linksaf bij, maar blijft op het pad langs de wiek lopen.

Haverkampsveen

Ik passeer een schitterende boerderij die in het weidse landschap opvalt door zijn architectuur. Donkere wolken pakken zich boven mij samen en het regent stevig als ik bij Haverkampsveen arriveer. Haverkampsveen is een pingoruïne, die 15.000 jaar geleden in de laatste ijstijd is gevormd. Voor de ven staan eeuwenoude bomen. Het is doodstil en ik hoor alleen het geluid van de kletterende regendruppels in het water.

Rituele offers aan het Bollenveen

Verderop is het mooie Bollenveen. Vlak naast de locatie waar vroeger een tjasker heeft gestaan, staat nu een replica. Het Bollenveen heeft iets mysterieus. Men denkt dat het veen vanaf de Romeinse tijd tot begin van de Middeleeuwen een plek was waar offers aan de goden werden gebracht, maar dit is nooit bewezen. Het is hier prachtig, met de weelderige begroeiing in het water en de oude bomen rondom het ven.

Zeijer Strubben en de Zweedse kornoelje

Strubben zijn grillig gevormde eikenhakhout, dat vroeger diende als gebruiksbos voor de buurschap. In de kruidlaag onder de eiken groeit – als enige vindplaats in Nederland – de Zweedse kornoelje.

Oorlogsmonument
In de Zeijer strubben ligt een monument op de plaats waar op 8 september 1944 twee verzetsstrijders door de Sicherheitsdienst zijn doodgeschoten. Het gaat om Cornelia Johanna van den Berg-van der Vlis en dominee Lourens Touwen.

Aan de rand van de strubben rent er een kleine ree weg, een weg zoekend door het hoge gras van een weiland. Het bos wordt steeds ruiger en het lijkt erop alsof het pad wordt afgesloten. Of is dit het nieuwe natuurbeheer?

Na enkele honderden meters struinen, verlaat ik de strubben. Ik zie ik de eerste boerderijen van Zeijen en aan de rand, omringd door een aantal woningen ligt een minuscuul weiland waarop een aantal lakenvelders lopen te grazen. Waar tref je dit nog aan? En dan terwijl ik zou denken dat dit het zou zijn voor vandaag kom ik op het allerlaatste stukje nog een prachtige oude boerderij tegen.

Een mooie afwisselende wandelroute rondom Zeijen met idyllische vennetjes en tjaskers. Het landgoed Veenbroeken is erg nat en modderig, maar toch zeer de moeite waard. Ik geef de wandeling:

PRAKTISCHE INFO

Afstand 11 km Startpunt Café Hingstman Hoofdstraat 18 9491 AE Zeijen Honden Aangelijnd toegestaan Begaanbaarheid De paden zijn goed begaanbaar. Horeca Café Hingstman, Zeijen Bron Weg van Wandelen Mijn waardering

ALLE FOTO’S