Weg van Kuinderbos

Het is een zonovergoten dag als wij al vroeg arriveren op de parkeerplaats. We hopen de verkoeling van het bos op te kunnen zoeken.

Burchtbos

Het Kuinder- en Burchtbos is het grootste en oudste bos van de Noordoostpolder. Het is in de jaren veertig en vijftig aangelegd op de voormalige zeebodem van de Zuiderzee. Het is eigenlijk maar één heuvel en één water. Vlakbij de parkeerplaats is een bomenlaan en heuvels. Ook is hier een hondenlosloopgebied. Hierdoor is het eerste gedeelte druk. In het bos liggen veel mooie watertjes, maar vanwege de dichte begroeiing zijn er weinig mogelijkheden om foto’s te kunnen maken.

De Kuinderberg

De roofridders zijn er niet meer, wel hebben we vanaf de top van de Kuinderberg, een voormalige vuilnisbelt, mooi zicht op de ruïne Kuinderburcht, die aan de overkant ligt. Wij laten de trap naar het water beneden liggen en gaan verder door het bos. De tocht gaat over verschillende soorten paden. Brede bospaden worden afgewisseld met graspaden en zelfs struinpaden. De laatste zijn niet altijd even duidelijk.

Oude haven Kuinre

We verlaten heel even het bos om een kijkje te nemen bij de replica van de oude haven van Kuinre. In 1941 viel de voormalige Zuiderzee droog en stond de haven letterlijk droog en was niet meer te bereiken voor de schepen. Bij de haven staat een houten beeld van wereldkampioen motorzagen John van Kampen.

Dood doet leven

Diep in het bos is een plek ingericht voor dode beesten, zoals schapen, reeën of een rund. Wij zien nog één dood karkas liggen van wat ooit een ree was. Het is al in verre staat van ontbinding. Ernaast liggen heel veel botten verspreid. Het stonk er nu niet, alleen bij een klein briesje roken we iets van rotting. Op een informatiebord wordt uitgelegd welke dieren allemaal leven van één kadaver en dat zijn er veel.

Kuinderplas of De Kuilen

Via een metalen trap gaan we naar de top van het schiereilandje op de Kuinderplas. Als we ons broodje eten horen we de wilde paarden hinniken. Het uitzicht wordt belemmerd door allerlei struikgewassen, waardoor we ze niet zien. Jammer. Via het pad dwalen we weer af naar beneden en wandelen verder langs het water. 

IJslandse en Welsh pony’s

In de verte zien we een kudde paarden staan bij het water. Wow, wat is dit mooi zeg. Schitterend. We hopen dat ze het water ingaan, maar dat doe ze niet. Wel zien we op een klein strandje een groepje mensen het water ingaan en zwemmen. Tja, misschien wel veel verstandiger dan met deze warmte een wandeling te maken van ruim 13 km.

Zee van bloeiende venkel

We lopen langzaam weg van de Kuinderplas en belanden in een sprookjeswereld van een gele bloemenzee. De venkel staat in bloei. Wat is het hier mooi. Tussen de venkel staan ook Jacobsbloemen. Het is hier zoeken naar het juiste pad. Het wordt even struinen, zo ook in het bos. Ook hier worden sommige paden slecht bijgehouden door Staatsbosbeheer.

Gebied met schapen

Eenmaal het bos uit, komen we via een klaphek in een open gedeelte waar schapen grazen. Een verdwaalde schaap heeft de oren plat achterover als we haar naderen en blijft defensief staan. Ze blèrt naar de andere schapen en de andere schapen blèren terug. Heel bijzonder, alsof ze willen zeggen: kom, we gaan aanvallen. Maar dat doen ze natuurlijk niet. Dit is een mooi stukje, zo anders. Ik heb hier een beetje het eilandgevoel..

Bramen, bramen en nog eens bramen

We zien weer bramenstruiken met grote dikke zwarte bramen. We hadden al zoveel gesnoept dat we nu maar ons bakje vullen. Waar eerst komkommerschijfjes inzaten, is het bakje nu snel voorzien met overheerlijke supergezonde bramen. We lezen later dat je niet teveel bramen mag plukken, ongeveer 250 gram per keer per persoon. En laat de lage bramen hangen voor dieren, zoals vosjes.

Kuindervaart

Op het einde van de route wandelen we nog een mooi stukje langs de Kuindervaart. We steken het water over en gaan aan de andere kant van de vaart verder. Op een idyllisch vissersplekje eten we ons appeltje, ondertussen genieten van de vele schaatsenrijders over het water. Op het pad maakt een kleine ringslang snel plaats voor onze grote wandelschoenen.

Heren van Kuinre

Voordat we terug lopen naar de parkeerplaats nemen we nog een kijkje bij de ruïne van het kasteel van Hendrik de Crane, een roemruchte ridder uit de 12^e eeuw. Tijdens het droogvallen van de Noordoostpolder werden bij Kuinre de restanten gevonden van deze burcht.

Wat hebben wij genoten van deze wandelroute door het veelzijdige Kuinderbos. Niks geen eentonige saaie bossen, maar veel wilde natuur. Alleen al voor de overheerlijke bramen ga ik nog een keer terug. Ik geef deze route:

Alle foto’s

Begaanbaarheid paden
De route gaat hoofdzakelijk over onverharde paden, die nat en/of modderig kunnen zijn. In het bos kunnen er boomwortels op de paden zitten.

Bankjes onderweg
Er zijn voldoende bankjes op deze wandelroute. Zie verder de Alle Bankjes App.

Accommodatie in de omgeving
– Hotels en B&B’s
– Campings 
– Natuurhuisje