Wandelen als medicijn
Wandelen en depressie
Wandelen als medicijn bij depressieve gevoelens of als preventieve behandeling voor psychische klachten. Sommige mensen zullen dit misschien zweverig vinden en grijpen liever naar de antidepressiva. Toen ik zelf psychisch ziek was, werd mij antipsychotica voorgeschreven. Ik was destijds depressief, angstig en erg wantrouwend. Maar door mijn enorme weerstand tegen dit soort zware medicatie, heb ik het steeds weten te ‘weigeren’. Ik ging liever de natuur in, wandelen of fietsen.
Jezelf mogen zijn
Tijdens het wandelen liet ik gebeurtenissen, gedachten en gevoelens de vrije loop. Soms kwamen de tranen, het kon en mocht allemaal. Hierdoor was ik in staat mijn emoties en gedachten in een ander perspectief te plaatsen, ik kon dan rustig met een helicopterview naar alles kijken, zonder oordeel. Onderweg zag ik zoveel schoonheid, dat ik mij op sommige momenten intens gelukkig voelde. De natuur die niet oordeelt, waar ik volledig mezelf kon en mocht zijn. Waar ik mij als mens goed voelde en daardoor weer de kracht kreeg om alle negativiteit opzij te zetten.
We zijn zo graag in de vrije natuur omdat deze geen mening over ons heeft.
Friedrich Nietzsche
Schoonheid van de natuur
De natuur die zo ontzettend mooi is: de zon die ’s morgens bij opkomst vriendelijk naar mij lacht; de herfstkleuren; het ontluikend groen in het voorjaar; het openluchtconcert van vogels en/of kikkers en dat alles speciaal voor mij. Op zulke momenten sta ik letterlijk even stil en luister aandachtig. Maar zelfs als de natuur woedend is, is hij mooi. Denk hierbij aan het zwiepen en kraken van de bomen; de hoge golven van de woeste zee, de bliksemschichten in een gitzwarte lucht. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Herstellend vermogen van de natuur
Wandelen had en heeft voor mij een herstellend vermogen. Dit is ook wetenschappelijk bewezen. Nu, jaren later is er veel meer rust in mij. Ik ben persoonlijk meer gegroeid. Mensen die mij in mijn zwartste periode hebben meegemaakt, weten dit te beamen. Ik blijf wandelen, meestal alleen, maar ook met partner of vrienden. Niet meer voor mijn herstel, nu vooral vanwege het genieten van het vele moois.
Want wat heeft een mens eigenlijk nog meer nodig?
Wandelgroet,
